Το σχολείο μας τιμά την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων

Παρακολουθώντας την ταινία «La Vita è Bella»

Η 27^η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος.

Οι μαθητές του σχολείου μας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων αυτών παρακολούθησαν την Τρίτη 30-1-2024, στο αμφιθέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» του Δημαρχείου, την ιταλική δραματική κωμωδία παραγωγής 1997 «Η Ζωή Είναι Ωραία (La Vita è Bella)» του Ρομπέρτο Μπενίνι. Η ιστορία ενός Ιταλού Εβραίου,  που επιστράτευσε όλη του τη φαντασία για να βοηθήσει την οικογένειά του που κρατείτο στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν εντυπωσίασε και συγκίνησε τους μικρούς μαθητές και μαθήτριές μας. 

 

Ο μαθητής του Α4 Νικόλαος Χρυσανθακόπουλος γράφει:
«Το πιο έντονο συναίσθημα είναι η συγκίνηση. Ο τρόπος με τον οποίο  ο πατέρας ξεγελάει και παραπλανά το παιδί κάνοντας να πιστέψει ότι όλο αυτό πού συμβαίνει είναι απλώς ένα παιχνίδι, είναι αρκετό για να σε συγκινήσει. Βέβαια μας συγκινεί πολύ στο τέλος της ταινίας που μας δείχνει την πατρική αγάπη, τη θυσία και το ενδιαφέρον που προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους». 

 
Η μαθήτρια του Β4  Αγγελίνα Μπακρατσά γράφει:
«Η ταινία 'La Vita e Bella' αφήνει τους θεατές με ανάμεικτα συναισθήματα... Σίγουρα η φρίκη του πολέμου, η βιαιότητά του και το αναπάντητο 'γιατί' που κρύβεται πίσω από αυτή αποτυπώνονται μέσα από την αγωνία του πολέμου και το ολοκαύτωμα που την ακολουθεί, αλλά κυρίαρχη είναι η αίσθηση της αισιοδοξίας, της δύναμης της αγάπης και του έρωτα, που περνούν με τον καλύτερο τρόπο το πιο αντιπολεμικό μήνυμα: αυτό της νίκης της ζωής... Ο έρωτας του πατέρα για την μητέρα, η αγάπη του για τον γιό του και η ευρηματικότητά του στην προσπάθειά του να τον κάνει να δει την περιπέτεια του πολέμου σαν παιχνίδι συγκινούν και τα δάκρυα θλίψης του θεατή εναλλάσσονται με το γέλιο και την χαρά, ενώ τον κάνουν να δει με άλλο μάτι την δική του καθημερινότητα. Γιατί όταν κάποιος έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τον πόλεμο με χαμόγελο, όταν βρίσκει τρόπους να περάσει το μήνυμα της ελπίδας όχι μόνο σε αυτόν που αγαπά, αλλά και σε όλους τους άλλους που υποφέρουν μαζί του, τότε κάθε άλλο πρόβλημα μιας ειρηνικής πραγματικότητας μοιάζει ασήμαντο... Μια διαφορετική θεώρηση στη ζωή, λοιπόν, είναι αυτή που μας κάνει να σκεφτούμε ότι -πράγματι!- "Η ζωή είναι ωραία!"».

Ο μαθητής του Β2 Κωνσταντίνος Νομικός γράφει:
«Βλέποντας αυτή την ταινία δεν μπορεί να μην πλημμυρίσεις από συναισθήματα. Αρχικά ευτυχία, καθαγίαση γιατί γνωρίζονται δυο άνθρωποι ερωτεύονται και φέρνουν στον κόσμο το παιδί τους. Πικρία γιατί η ζωή τους αλλάζει απρόσμενα αλλά και μεγάλη έκπληξη για το τι είναι ικανός να κάνει ένας γονιός για να προστατέψει το παιδί του όταν ξέρει ότι η κατάσταση που ζουν είναι μη αναστρέψιμη».

Η μαθήτρια του Γ2 Ξένια Κεπετζή γράφει:
«Το βαθύτερο συναίσθημα που ένιωσα κατά την διάρκεια της υπέροχης αυτής ταινίας με τίτλο "Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ" ήταν συγκίνηση λόγω του ότι ο πρωταγωνιστής (ο πατέρας) θυσιάστηκε για τον γιο του αφού τον σκότωσαν. Στεναχώρια και απελπισία για το πώς συμπεριφέρονταν στους ανθρώπους εκείνη την περίοδο. Καθώς οι κραυγές, τα θλιμμένα πρόσωπα και οι βασανισμένες ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν ξεπρόβαλλαν από κάθε μεριά του στρατοπέδου».

Εδώ μπορείτε να διαβάστε τα έντονα συναισθήματα που κατέγραψαν οι μαθητές και οι μαθήτριες.